Energetyka wodna jest najintensywniej wykorzystywanym odnawialnym źródłem energii w skali światowej. Wyróżniamy następujące rodzaje elektrowni wodnych
Elektrownie zaporowe spełniają istotną rolę w systemach ochrony przeciwpowodziowej stanowiąc duże rezerwuary wody. To najczęściej jest ich rola nadrzędna. Przy okazji są wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej w ilości proporcjonalnej do wysokości spiętrzenia.
Elektrownie przepływowe są budowane w miejscach, gdzie woda jest spiętrzona w sposób naturalny wykorzystując energie kinetyczną przepływającej wody. Są to zazwyczaj jednostki małej skali.
Terminem małe elektrownie wodne (MEW) zwykło się określać elektrownie nie przekraczające mocy zainstalowanej 5 MW. Spotyka się też dalszy ich podział na mikroelektrownie wodne (do 300 kW), minielektrownie wodne (od 300 kW do 1 MW) i pozostałe MEW (od 1 do 5 MW).
Elektrownie szczytowo-pompowe to elektrownie zaporowe, które pełnią rolę akumulatora energii elektrycznej, stabilizując pracę sieci elektroenergetycznych ze względu na różnice w zapotrzebowaniu między szczytem a doliną taryfową oraz zmiennością produkcji przyłączonych do sieci źródeł niestabilnych (głównie turbiny wiatrowe i farmy pV). Elektrownia wykorzystuje pompoturbinę – odwracalna maszynę przepływową, która może pracować zarówno jako turbina oraz jako pompa. Gdy w sieci są nadwyżki energii elektrycznej (dolina zapotrzebowania lub sprzyjająca pogoda dla produkcji ze źródeł niestabilnych) pompoturbiny pompują wodę do górnego zbiornika aby następnie w szczycie zapotrzebowania odzyskać część zgromadzonej energii przesyłając ją do sieci elektroenergetycznej.
Elektrownie pływowe wykorzystują energię pływów oceanicznych i fal morskich. Obszar ten znajduje się w fazie intensywnego rozwoju. Bada sie zarówno systemy pływające na powierzchni jak i zanurzone, których konstrukcje są analogiczne do turbin wiatrowych. Przykładowe rozwiązania można zobaczyć na poniżej zamieszczonym filmie.